Mijn eerste ontmoeting met leraar Xie. Ik herinner mij dat ik heel goed voorbereid was en toch, bij elke beweging, was er dat ene woord 'stop!' en ik kon opnieuw beginnen.
22u s'avonds na een lange dag training en lessen nodigen de leraar en zijn vrouw de leerlingen uit voor een maaltijd.
Ik doe niets liever dan verdwalen in de straten. De afstanden zijn enorm maar het is de beste manier om op verkenning te gaan.
Mijn eerste competitie en ik behaalde goud in een individuele oefening. Pas nadien besefte ik dat met plezier en ontspannen op de mat staan, belangrijker is dan een medaille.
Alleen oefenen. Elke taijier weet dat dit nodig is. Maar toch is het ook essentieel om steeds bij te leren en je fouten te verbeteren. De pandemie heeft echter een gat geslagen in mijn training. Ik heb dan geen twee keer moeten nadenken om leraar Xie zijn Wu Qin Xi workshop te volgen in Italië. De ideale herbronning voor de wedstrijd in Tokio.
Goud voor het Belgisch team. Een gedeelde 1ste plaats met het Shanghai team! Ik had dit nooit durven dromen.
Voor het eerst neemt ook één van onze jongste deelnemers, Damla Kahraman, deel aan het kampioenschap. En met succes: 2x brons! Proficiat Damla! Of hoe een coach ook kan nagelbijten...